uzaktan...

yazabilceğim çok şey vardı bi es verdim ve hepsi anlamını yitirdi... boşluk, gerçekten yazabilceğime inanmıştım halbuki... ona ne söyleyebilceğimi, ne diyebilceğimi, yarın bir yerde karşılaşırsak nasıl bir tepki verebilceğimi bilmiyorum.. ben onu bırakabilmek için ülke değiştirdim.. ya da ülke değiştirdiğim için onu bırakabilceğime inandım.. başka türlüsünde ilk tanıştığım zaman teenage aklımla ona söylediğim bir sonumuz olucaktı...

haberin gelmiyo hiç.. ne yapıyosun bilmiyorum... seni koruyan birileri var mı.. seven birileri...kendine dikkat ediyo musun...çok kahve içmiyosundur umarım..çok kilo verdiğini duymuştum, umarım kilo almışsındır yeniden, sağlığına hiç bir zaman önem veremedin zaten..sevdin mi başkalarını.. çok ama çok sevebilirsin başkalarını...mutlu olmanı çok istiyorum... özür dilerim... seni çok üzdüm...

kahve, sigara ikilemesi hala devam ediyor.. ama ilerliyorum...inanıyorum sonunda yapıcam bişeyler..psikoloji okuduğuma çok pişman oluyorum bazen.. veteriner falan olsaydım, ya da işletmeci... o zaman beni gene o zamanlar sevdiğin gibi severmiydin acaba? bazen kötü günlerim oluyo o zaman saklanabilceğim bir yer düşünüyorum, sen geliyosun aklıma...herşeye rağmen güvende hissettiğim tek yerdi göğsündeki çukur...doktora yapıcam...kendimden vazgeçmiyorum...korkma iyiyim...

daha çok anlatmak isterdim halbuki ama ne diyebilirim bilmiyorum...unutmadım...